Zo, en nu vakantie
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim en Karin
08 Augustus 2015 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Het is nu zaterdagavond 22:45 uur en ik schrijf dit verhaaltje vanuit Ho Chi Minh City (vroegere Saigon). We hebben de afgelopen dagen met gemengde gevoelens afscheid genomen van de vijf projecten waar we vier weken hebben gewerkt. Het afscheid in Nhip Cau (lichamelijk gehandicapten) was voor ons een verrassing. Ik had mijn laatste les nog voorbereid, wanneer gebruik je many or much, less, any, some, few enz. maar daar is het niet van gekomen. Toen we op het project aankwamen stond de tafel gedekt met verschillende soorten fruit, snoepjes en 7-up. Alle leerlingen waren aanwezig en een contactpersoon van de Assosiation of people with Disabilities. We kregen namens de President van deze stichting een formele “Thanks Letter” en van de leerlingen zelf een klein presentje. Dit was een hele leuke ochtend, omdat ze zo weinig hebben, maar veel geven (met name waardering voor de inspanning van de vrijwilligers).
Het project in de City Orphanage is toch het project dat het meeste indruk heeft gemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk ging. Je wordt keihard geconfronteerd met een situatie die bij ons in Nederland in de verste verte niet voorkomt. Geestelijk en lichamelijk gehandicapten, deels ook nog misvormd, die met zo’n 10-18 mensen de gehele dag in een ruimte verblijven op een stenen vloer en/of in bed. Als je dan ziet dat iemand aan zijn arm en been over de grond wordt gesleept omdat die moet worden verschoond of te eten krijgt, dan zou je wel willen ingrijpen. Maar je realiseert je dat het een andere cultuur is met andere waarden en normen.
Op zaterdagmorgen hebben we afscheid genomen van de andere vrijwilligers en zijn weer met de (lig)bus vanuit Can Tho vertrokken. Toch heel speciaal zo’n busreis. Voor een habbekrats zijn we naar Ho Chi Min stad gebracht. Aan de ene kant zijn die Vietnamezen heel schoon. Als je hun huis binnen gaat dan worden de schoenen uit gedaan en lopen ze op blote voeten. Tig keer per dag wordt de vloer schoongemaakt. Zo ook in de bus moesten wij onze schoenen uitdoen die vervolgens in een plastic zakje achter de rugleuning worden gelegd. Bij de tussenstop wordt er dan buiten een krat met slippers gezet die je kan aandoen om een snack te kopen of naar het toilet te gaan. Aan de andere kant zijn het viespeuken. In het restaurant gooien ze alles op de grond, spugen en boeren.
We hadden een schitterend hotel in het centrum van de stad. Een kamer op de 7e verdieping met uitkijk op het "Center Parcs". Je geloofd het niet maar de badkamerdouche was op het balkon (door ruimtegebrek).
Deze middag hebben we de invulling gemaaakt voor het laatste gedeelte van ons Vietnam avontuur.
Vanavond hebben we in het Operahouse een bijzondere voorstelling gezien van een groep van zestien acrobaten. De combinatie van materialen (bamboestokken, manden) lichteffecten, decor en dans en muziek was bijzonder.
Morgenmiddag (zondag 9aug) vliegen we naar Da Nang in het midden van Vietnam
Het project in de City Orphanage is toch het project dat het meeste indruk heeft gemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk ging. Je wordt keihard geconfronteerd met een situatie die bij ons in Nederland in de verste verte niet voorkomt. Geestelijk en lichamelijk gehandicapten, deels ook nog misvormd, die met zo’n 10-18 mensen de gehele dag in een ruimte verblijven op een stenen vloer en/of in bed. Als je dan ziet dat iemand aan zijn arm en been over de grond wordt gesleept omdat die moet worden verschoond of te eten krijgt, dan zou je wel willen ingrijpen. Maar je realiseert je dat het een andere cultuur is met andere waarden en normen.
Op zaterdagmorgen hebben we afscheid genomen van de andere vrijwilligers en zijn weer met de (lig)bus vanuit Can Tho vertrokken. Toch heel speciaal zo’n busreis. Voor een habbekrats zijn we naar Ho Chi Min stad gebracht. Aan de ene kant zijn die Vietnamezen heel schoon. Als je hun huis binnen gaat dan worden de schoenen uit gedaan en lopen ze op blote voeten. Tig keer per dag wordt de vloer schoongemaakt. Zo ook in de bus moesten wij onze schoenen uitdoen die vervolgens in een plastic zakje achter de rugleuning worden gelegd. Bij de tussenstop wordt er dan buiten een krat met slippers gezet die je kan aandoen om een snack te kopen of naar het toilet te gaan. Aan de andere kant zijn het viespeuken. In het restaurant gooien ze alles op de grond, spugen en boeren.
We hadden een schitterend hotel in het centrum van de stad. Een kamer op de 7e verdieping met uitkijk op het "Center Parcs". Je geloofd het niet maar de badkamerdouche was op het balkon (door ruimtegebrek).
Deze middag hebben we de invulling gemaaakt voor het laatste gedeelte van ons Vietnam avontuur.
Vanavond hebben we in het Operahouse een bijzondere voorstelling gezien van een groep van zestien acrobaten. De combinatie van materialen (bamboestokken, manden) lichteffecten, decor en dans en muziek was bijzonder.
Morgenmiddag (zondag 9aug) vliegen we naar Da Nang in het midden van Vietnam
-
08 Augustus 2015 - 22:47
Rianne:
Geniet lekker van jullie welverdiende vakantie! Er is zoveel moois te zien in Vietnam, dat ik zeker weet dat jullie een onvergetelijke reis gaan maken!!!
-
09 Augustus 2015 - 10:49
Ria:
Wat gezellig om weer te lezen. Een hele fijne vakantie toegewenst.
Blijf je dan doorgaan met je blog. ;).
Ps Hahaha. hadden jullie nog bekijks in die douche op het balkon al was het op de 7e verdieping? -
09 Augustus 2015 - 20:46
Edith:
Wat een mooi afscheid hadden jullie met al die liefde volle waardering van iedereen!
Nu even heerlijk jullie zelf verwennen en genieten van al die prachtige plaatjes die we net op de site zagen van Da Nang. -
10 Augustus 2015 - 20:59
Linda:
Heel veel plezier en geniet van een welverdiende vakantie. Liefs, Jaap & Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
