Aangekomen in Can Tho

Zo luitjes, we zijn aangekomen in Can Tho. De humor ligt op straat. Zo ook weer vandaag.Maar laat ik bij het begin beginnen. De slaappillen die Karin in het vliegtuig had genomen waren volgens mij nog steeds niet uitgewerkt. Ze was lekker rustig en relaxed vandaag. Om elf uur vanmorgen met de taxi naar het busstation gebracht. Phuong (onze contactpersoon van de organisatie uit Can Tho) had al twee plaatsen voor ons gereserveerd. Hij dacht natuurlijk voor die twee oudjes moet de reis wel enigszins comfortabel zijn, dus had hij een bus met ligplaatsen gereserveerd. Alleen zijn die Vietnamese doorgaans een stuk kleiner. Ik paste dus niet op zo’n bedje en lag met opgetrokken knieën drie en half uur met hoofd tegen de airo uitblaas deze reis te ondergaan.

Bij het busstation in Can Tho stond Phuong ons al op te wachten en volgde nog een korte rit naar het Vrijwilligershuis. Het huis staat midden in een woonwijk en heeft drie verdiepingen. Op de begane vloer de woonkamer tevens fietsenberging en keuken. Op de eerste verdieping drie slaapkamers voor totaal zes personen en nog een derde verdieping met nog een slaapkamer voor twee personen. Wij mogen de komende vier weken op de bovenste verdieping slapen met badkamer en…..een dakterras. Huisdieren hebben we hier ook . We hebben al drie kakkerlakken en drie salamanders gespot.

Nadat we onze koffers op de kamer hadden gezet en even kort kennis hadden gemaakt met drie andere vrijwilligers, heeft Phuong ons rondgeleid in Can Tho. Wim op de fiets en Karin (nog steeds enigszins suf) met helm achterop de brommer van Phuong. Samen wat gedronken waarbij hij ons uitleg gaf over de verschillende projecten en een Pagoda (tempel) bezocht. Wij moesten ook een wierookstokje branden bij de vrouwelijke Boeddha. Dit zou ons beschermen.
Hierna zijn we een nudelsoep gaan eten in een vegetarisch restaurantje.
Inmiddels was het al gaan schemeren en zijn we weer richting huis gegaan.

Karin nog steeds niet helemaal bij de les stapte bijna bij een andere Phuong op de brommer. Tussen alle brommers links en rechts haalden we een jongen in op een bakfiets. Je kent dat wel zo’n heel winkeltje op wielen. Hij vond het wel uitdagend zo’n westerling op de fiets tussen al die brommers en gaf een tandje bij. Met een grote smile op zijn gezicht haalde hij ons in. Totdat het stoplicht in zicht kwam. Er bleken namelijk geen remmen op de bakfiets te zitten , maar nu ook geen zolen meer onder zijn schoenen....... Er kwam nog net geen rook af….

Morgen om 07:15 beginnen we met Engelse les op een van de projecten. En nu duiken we maar ons mandje in.

Tot zover
Groetjes Wim en Karin.